Net iets meer dan tien jaar geleden
exposeerde Guus de Ruiter voor het laatst bij de Artotheek. Schilder van
de rust, werd hij toen genoemd, lyricus en dromer. Zijn tentoonstelling
blikte toen al terug op verschillende decennia waarin hij als graficus
en schilder actief was, met vele buitenlandse landschappen die hij
schilderde op zijn reizen door Spanje en Italië. Zijn stillevens en
bloemen die hij in de jaren negentig schilderde hadden onmiskenbaar
eenzelfde melancholiek als sommige van zijn oudere stads- en
havengezichten. Als eerbetoon aan deze kunstenaar, die vier jaar geleden
stierf, is er een overzichtstentoonstelling en wordt de publicatie
‘Guus de Ruiter, schilder van de verstilling’ gepresenteerd.
In
de Artotheek hangt onder meer een serie van De Ruiters kenmerkende
landschappelijke aquarellen. Zijn glooiende landschappen met cypressen
en bepleisterde huizen met kleine raampjes ademen een gevoel van
lichtheid dat past bij het mediterrane karakter, maar de toets van de
wolkenluchten verraadt zijn Hollandse afkomst. Met zijn lichte
aquarelkleuren en spaarzame lijnen gaf De Ruiter deze landschappen een
dromerige atmosfeer maar tegelijk ook een enorm wijds gevoel van
ruimtelijkheid. Hoeveel De Ruiter ook reisde, hij was en bleef actief in
het kunstleven van Rotterdam waar hij ook zijn kunstacademie had
voltooid. Hij maakte deel uit van de Rotterdamse Venstergroep en
exposeerde onder meer bij de Rotterdamse Kunstkring en het
Schielandshuis. Eind 2000 stierf hij in zijn geboortestad Rotterdam, op
76-jarige leeftijd. ‘Guus houdt van tulpen’ stond op zijn kleurrijke
rouwkaart geschreven. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten